วันพฤหัสบดีที่ 11 มีนาคม พ.ศ. 2553

จอห์น บาร์น ตอน3


ตำแหน่งในทีมของเขา จำต้องถูกเปลี่ยนไป หลังจากที่มีอาการบาดเจ็บ รุมเร้าที่ขาของเขา และมันก็ส่งผล ต่อปีกผู้เชิงสูงผู้นี้ ที่สามารถทะลวงแผงหลังของคู่ต่อสู้ได้ราวกับมีดร้อนๆที่ผ่าเข้าไปที่ก้อนเนย เมื่อเขาหายเจ็บกลับมา เขาต้องมาเรียนรู้ และพร้อมที่จะรับตำแหน่งในการตรึงแผงมิดฟิลด์ของลิเวอร์พูล ด้วยการเล่นในตำแหน่งกองกลางตัวกลาง ซึ่งเขาก็ไม่ได้ทำให้ผิดหวังเลย ด้วยมันสมองเข้าขั้นอัจฉริยะด้านเกมฟุตบอลของเขา ทำให้เขาเล่นได้อย่างสบายๆ ด้วยการเคลื่อนไหวที่ไม่จำเป็นต้องมากนัก การผ่านบอลอันเฉียบคมนั้น กลายเป็นกุญแจสำคัญของทีม และเขาก็ยังคงยากที่จำทำให้แฟนๆผิดหวังอีกเช่นเคย แต่มันช่างน่าเสียดาย ที่วันอันน่าอัศจรรย์ที่แอนฟิลด์ของเขา ได้ผ่านไป เขาเริ่มโรยรา และผ่านจุดสุดยอดไปแล้ว แฟนๆบางคนเริ่มที่จะเรียกร้องให้ดร็อปเขาจากทีม และก็เป็นความพ่ายแพ้ต่อแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ในเกมเอฟเอ คัพ รอบชิงชนะเลิศนั่นเอง ที่เป็นจุดจบของตำนานที่แฟนๆไม่เคยลืมอย่างเขา สุดท้าย จอห์นบาร์นส์ก็จบตำนานโดยการจากแอนฟิลด์ไปในที่สุด หลังจากที่ใช้เวลาได้10ปีในการอยู่กับลิเวอร์พูล เกียรติของเขา ถูกยกย่องขึ้นไปเทียบเคียงอย่างที่ทุกๆคน ยกให้หมายเลข7 ตลอดกาลนั้น ตกเป็นของเคนนี่ ดัลกลิช และแน่นอนว่า หมายเลข10 ที่จะตรึงใจแฟนๆไปตลอดกาล ย่อมต้องเป็นของ "จอห์น บาร์นส์" ในสนามนั้น จอห์น บาร์นส์ ช่วยเปลี่ยนรูปโฉมเอกลักษณ์ของลิเวอร์พูล ให้กลายเป็นทีมที่เล่นด้วยความตื่นตาตื่นใจ และความสามารถของเขา ก็จะยังยืนหยัดอยู่กับลิเวอร์พูลตลอดไป เหนือสิ่งอื่นใดนั้น เขาคนนี้นี่แหละ ที่ช่วยขจัดการเหยียดสีผิวออกไปจากแอนฟิลด์ได้ และก็ยังคงเป็นตำนานตราบจนทุกวันนี้ แต่น่าเสียดาย ที่เมื่อเขาย้ายออกไป เรายังไม่สามารถหาผู้เล่นทางกราบซ้ายในแผงมิดฟิลด์ ที่จะสามารถเทียบเคียงกับเขาได้เลย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น